اول همسایه بعد خانه

وقتی به منزل خانم آمدیم همسرم بیمار بود و مجبور بود مرتب به پزشک مراجعه کند. در سال 1381 ایشان نابینا شد و یک سال بعد هم کلیه‌های خود را از دست داد. قرار بود دیالیز بشود، خانم طاهایی تمام تلاش خود را به خرج دادند تا وسایل لازم را در خانه فراهم کنند تا وی نیازی به مراجعه‌ی پی در پی به بیمارستان نداشته باشد. در آن شرایط روحی سخت من و خانواده‌ام، طوری پی‌گیر کار ما بودند که گویی یکی از عزیزترین نزدیکانشان هستیم. برای ایشان اصلاً مطرح نبود که منزلشان به هم می‌خورد، مهم این بود که کاری بکنند و مشکل را طوری حل بکنند که اگر مشکل خودشان بود، دوست داشتند آن گونه حل بشود.