از خواهر مهربان تر

ما به خواهر شوهر خانم ، حاج خانم مي‌گفتيم . حاج خانم خيلي خواهرم  را دوست داشتند . اصلاً عاشق ايشان بودند . خواهرم هم خيلي به حاج خانم احترام مي‌گذاشتند و محبت مي‌كردند . اين دو نفر سال هاي زيادي را حتي پس از مرگ آقاي طاهايي با هم زندگي مي‌كردند . يك سال آخري كه حاج خانم بيمار بودند و به فراموشي مبتلا شده بودند ، خانم از ايشان مراقبت مي‌كردند ، بعد هم به دليل گرفتاري زيادي كه داشتند ، حاج خانم درساز اين مسؤوليت را پذيرفتند . اما حاج خانم آن قدر به خواهرم علاقه داشتند كه تا ايشان مرا مي‌ديدند لبخند مي‌زدند و مرتب سفارش مي‌كردند كه خانم اين كار را بكند و خانم اين چيز را بخورد .