فصل اول: خاندان و تبار

استاد طاهایی در سال 1309 هجری شمسی مطابق با اول محرم، پا به عرصه وجود نهادند. پدر بزرگوار استاد فرزانه، حاج سید عبدالله خاموشی از تجار بنام، متدین و مورد وثوق بازار تهران به شمار می رفتند.
ایشان از سن 4 سالگی که پدر را از دست داده بودند، با دو برادر و مادر جوان خود در تهران زندگی می کردند. از زبان مادر آن بزرگوار در مورد کودکی فرزندشان خوابی شنیدنی نقل شده است: شب سال نو بود من و بچه ها شام نخورده، با گریه خوابیدیم. خواب دیدم درب اتاق باز شد و خانمی وارد شدند، ایشان یک سینی در برابر من گذاشتند که محتوای آن یک شمع بزرگ در وسط و 12 شمع کوچک در اطراف آن بود؛ آن بانو شمع ها را روشن کرده، از اتاق خارج شدند و من از خواب بیدار شدم؛ در حالی که نور امید در دلم بود فردا صبح خواب را برای ایشان این گونه تعبیر می کنند که شمع وسط سید عبدالله است که 12 شمع دیگر از نور وجود او روشن می شود. این خواب سال ها بعد به حقیقت می پیوندد و آقای خاموشی دارای 12 فرزند می شوند که استاد معظمه فرزند بزرگوار ایشان است.

مرحوم سید عبدالله، در نزد علماء نیز از احترام خاصی برخوردار بودند. آقای دکتر سید مهدی خاموشی [مسئول سازمان تبلیغات اسلامی] نقل می کنند: وقتی در قم خدمت آیت الله وحید خراسانی رسیدم و خود را معرفی کردم که نوه سید عبدالله خاموشی هستم، ایشان به تمام قد بلند شده، تواضع کردند و فرمودند: این احترام به خاطر پدر بزرگ شما بود.
خانم شوکت حاج ترخانی، مادر استاد طاهایی نیز دختر یکی از خانواده های خوش نام و اصیل و بانویی خیّر و مهربان بودند.

استاد معظمه در مصاحبه ای آن بانوی بزرگوار را این گونه معرفی می کنند: مادرم بسیار متدین بوده، از نظر فکر و عقیده و شیوه عمل و اخلاق نمونه بودند. ایشان در تمام مسائل زندگی به ویژه تربیت اولاد درکی عالی داشتند و سعی شان بر این بود که فرزندانی صالح، باتقوا و متخلق به اخلاق اسلامی تربیت کنند. لذا با اینکه پر مشغله بودند ولی از لحظه لحظه اوقات خود برای دمیدن نور معنویت در جان کودکانشان استفاده می کردند. به طور مثال هر بامداد هنگام مرتب کردن خانه و رسیدگی به امور، با صدایی خوش دعای صباح را زمزمه نموده، در موقع آشپزی نیز یک جزء قرآن را تلاوت می کردند.
به هر حال دوران کودکی استاد در خانه ای پر از صفا و صمیمیت و در کانونی از نور ایمان و معنویت سپری شد. استاد بیشترین موفقیت خود را مرهون زحمات پدر و مادر و دعای خیر ایشان می دانند.