تاریخ ارسال خبر: 28 دی 1401 |
ادامه بحث ذکر:
یاد خدا سه نوع است: لسانی، قلبی، عملی.
ذکر زبانی بسیار خوب است درصورتی که با توجه قلبی باشد، نه این که زبان ذکر بگوید اما دست معصیت کند، چشم معصیت کند. زبان ذکر بگوید، قلب الان خیال های باطل کند، سوء ظن ببرد، تجسس کند، گناهانی که بسیار سخت است؛ قلب و فکر و اعضا و جوارح مشغولند فقط زبان می گوید لا اله الا الله.
این ذکر زبانی ذکری نیست که ناجی انسان و مفید و مثمر ثمر باشد. ذکر قلبی ذکر بسیار مهمی است چون قلب فرمانده وجود است. قلب که به یاد خدا باشد، زبان را وادار می کند ذکر بگوید. دست و پا و اعضا و جوارح و چشم و گوش را وادارمی کند که ذکر بگویند. معصیت خدا نکنند و این ذکر عملی هست که با اعضا و جوارح است و ذکر بسیار خوبی است.
علی (علیه السلام) درادامه روایت می فرمایند:
« اَذ‌َکَرتَ الله اَم حَمدتَه..؛ آیا خدا را یاد کردی و آیا حمد او را کردی؟...»
حمد خدا چبست عزیزان؟...
( ۱۳۸۵/۱۰/۲)