درس صد و هشتاد و چهارم: درس هایی از ماه مبارک رمضان - قسمت هفتم

قال الله العظیم فی کتابه:‌‌ ‌‌" ان الله لایغفر ان یشرک به ویغفر مادون ذالک لمن یشا.‌.‌."(سوره نساء، آیه ۴۸)  

این آیه مبارکه امیدوار کننده ترین آیات یعنی بخشش گناهان  است، به دلیل آیات قرآن  گناه به چند سبب  آمرزیده و بخشیده می شود:

 اول: توبه؛ و این توبه شرایطی دارد:

الف- انسان از اعمالی که انجام داده پشیمان باشد. 

ب- قصد برگشت به آن گناه را نداشته باشد.

ج- حقوقی که از خدا انجام نداده مثل نماز  و روزه و...جبران کند.

  د- پنجم: گوشت هائی که با آن گناه روئیده شده با توبه و انابه کم کند.

 دوم: چیزی که انسان را مشمول آمرزش قرار می دهد، انجام کارهای نیک است. هیچ چیز مانند خدمت به بندگان خدا گذشت از بدی ها نمی شود. "ان الحسنات یذهبن السیئآت" (سورهود، آیه ۱۱۴) 

عزیزان! نگذارید وقت بگذرد. بیائیم در عمل نیک بر یک دیگر سبقت بگیریم. 

سوم: از سبب های آمرزش گناه، شفاعت است. ما خیلی امید به شفاعت ائمه اطهار(ع) و مومنین و اساتید داریم.

 چهارم: پرهیز از گناهان بزرگ است؛ مثل غیبت، تهمت و...

 پنجم: عفو الهی است... 

(۱۳۷۰/۱/۲ )