درس صد و هشتاد و پنجم: درس هایی از ماه مبارک رمضان- قسمت هشتم

قال الله العظیم فی کتابه:" لاخیرفی کثیر من نجواهم الا من امر بصدقه او معروف او اصلاح بین  الناس.." (سوره نساء، آیه۱۱۴)  

این آیه مبارکه یک دستور اخلاقی دارد. می فرماید در بسیاری از نجواهای شما خیری نیست. (نجوا درگوشی حرف زدن است) اگر سه نفر باشید دو نفر با هم این گونه حرف بزنند، نفرسوم  احساس بیگانگی می کند. ممکن است سوء ظن هم ببرد اگر در مجلسی باشید ممکن است اهل مجلس دلتنگ شوند بگویند مارا مسخره می کنند یا می خواهند پنهان کنند. این خلاف اسلام است. 

بعضی ها عادت دارند تا به هم می رسند درگوشی می کنند. این بسیار بد است. بزرگسالان  شنوائی کمتری دارند. سعی کنید آنها را مختصر در جریان بگذارید که دل تنگ نشود. 

می فرماید نجوا نکنید مگر در سه مورد:

 یک: در امر صدقه  فلانی مریض است یاگرفتار است بیائید کمک بدهیم. 

دوم: به کار خوبی دعوت کنید یا یک دیگر را امر بخیر می کنید.

 سوم: برای اصلاح بین مردم  مثلا کسی قهر است یا ناراحتی دارد می گوئید بیائید آشتی کنید. چون وقت می گذرد ناچارید درگوشش بگوئید. عیب ندارد، اما در تمام موارد رضای خدا را در نظر بگیرید. خداوند وعده داده  به همین زودی ما اجر و پاداش بزرگی به او عنایت می کنیم..

( ۱۳۷۱/۱۲/۹)