درس دویست و چهارم: درس هایی از ماه مبارک رمضان- قسمت بیست و هفتم

قال الله العظیم فی کتابه: «اُتل ما اوحی الیک من الکتاب واقم الصلوة» 

(عنكبوت، ۴۵) 

دراین آیه مبارکه خداوند دو دستور داده:

1- آموزش

 2- پرورش

 ازاین جمله آیه به دست می آید: «و اقم الصلوة؛ اقامه كن نماز را» نمی فرماید نماز بخوان، آنچه در قرآن درمورد نماز ذکر شده «اقم الصلوة» است.

عزیزان توجه داشته باشید بارها عرض کردم اقامه نماز غیر از نماز خواندن است. مسلمان بایدجامعه را به سوی نماز سوق دهد. چندقدم دراین زمینه برداشتی ای معلم! ای خواهرفرهنگی! طلبه! استادحوزه! چقدر کارکردی؟ چقدر جامعه را به سوی توحید و نماز پیش بردیم؟ چقدردر صف اول جماعت ایستادیم که بچه ها به مانگاه کنند و نماز بخوانند؟

ازآن طرف چقدر آثارسجده در ما نمایان است که به ما تاسی کنند و درس اقامه نماز را بگیرند؟مگر غیر از این است که قرآن درسوره فتح می فرماید: «سیماهم فی وجوههم من اثرالسجود؛ درجبین زندگی مومنینی که با پیامبر(ص) هستند اثرسجده نمایان است.» یعنی اثر اطاعت و انقیاد خداوند در جبین زندگیشان می درخشد.

 آیاما این چنینیم؟ ما بیش از آموزش باید به فکر پرورش باشیم. آیاجامعه ما،خانه و زندگی و معیشت ما،سخن گفتن و اخلاق و معاملات و تربیت فرزند، همسرداری، درس خواندن، معاشرت ما، آیا مطابق با دستورات الهی هست؟

 ادامه دارد.                

( ۱۳۷۹/۹/۳۰)