اسلام برای آن علم و آگاهی ارزش قائل است که درمسیر مسؤلیت قراربگیرد و آن دانشمند و دانشجوئی را محترم می شمارد که دارای حس مسؤلیت باشد. اسلام برای دانشمندان و آگاهان جامعه به میزان عمل به مسؤلیتهای فردی و خود سازی ارزش قائل نیست؛ بلکه به میزان مسؤلیتهای اجتماعی  و نقش آنها در مبارزه با فساد برای آنها ارزش قائل است. 

ازدیدگاه اسلام مسؤلیت عالم ودانشمند تنها سازندگی خویش نیست بلکه باید در سازندگی و رشد و تکامل جامعه هم سهیم باشد و تا حدودی توانائی برای پیاده کردن منطق حق و عدالت و مبارزه با هرگونه فساد و تباهی اقدام کند، لذا قرآن تحصیل علم و یافتن بینش مذهبی را به عنوان مقدمه ای برای سازندگی جامعه ذکرمی کند.

 درسوره توبه آیه ۱۲۲ می فرماید: " وما کان المومنون لینفروا کافة فلولا نفرمن کل فرقة منهم لیتفقهوا فی الدین  ولینذروا قومهم اذارجعوا الیهم لعلهم یحذرون" 

توجه کنید تحصیل علم رامقدمه ای قرارداده که بایدحتما بیاموزند تا بترسانند قومشان را شاید که آن قوم بترسند و باز ایستند.جامعه ای رستگار است که دراین جامعه مردم مرتب یکدیگر را دعوت به خدا بکنند. 

(۱۳۶۷/۳/۹)