درس دویست و سی و ششم : درس هائی از عاشورا- قسمت هفدهم

هیهات من الذله؛ من مرگ و کشته شدن باعزت را انتخاب و افتخار می کنم که بیعت با یزید را قبول نکنم. این ذلت را نه من قبول می کنم، نه دامانی که مرا پرورش داده، نه شما مومنین.

عزیزان درسی را که از عاشورا می گیریم این است معمولا دوراهی ها در زندگی خیلی زیاد است. در زندگی انبیاء و اولیای خدا هم بوده از جمله در زندگی  حضرت یوسف(ع) که فرمود: «رب السجن احب الی مما یدعو ننی الیه؛ زندان رفتن برای من از قبول دعوت این زنان بهتر است.»(سوره یوسف ایه ۳۳) 

  نمی گویم به آن درجه زندان و کشته شدن ترقی کنیم که حاضر باشیم جانمان را برای حفظ دین خدا بدهیم اما دراین حدّ می توانیم در برابر معصیتی که پیش آمد چشم پوشی کنیم ولو به ضرر  و خلاف خواسته و هوسهای ما باشد. ولو اینکه مورد تحقیر و توهین دیگران قراربگیریم یا افراد خانواده از ما بِبُرند.

 قرآن می فرماید: حضرت ابراهیم(ع) را پیشوای خودتان قراربدهید. آن وقتی که به قوم فرمود من ازشما و آنچه می پرستید ازغیرخدا بیزارم.(ممتحنه ۴)

بدون هیچ ترس و وحشتی از تنهائی یک ابراهیم بود و یک جامعه بت پرست، به همه، نه گفت. فرمود بین من و شما دشمنی است تا اینکه ایمان بیاورید. این درس را ما از نقشه عاشورا بگیریم...

( ۱۳۸۳/۱۱/۲۷)