درس دویست و هشتادم: نماز راه رسیدن به رستگاری- قسمت هفتم و هشتم

7: نماز بازیابی راه خود و جامعه.

انسان مومن صلاح خویش را از نماز بدست می آورد چرا که درهر شبانه و روز پنج مرتبه می ایستد و با روح جهان سخن می گوید. نیرو کسب می کند. این نیرو سرعت حرکت را بیشتر می کند. آدمی درطول حیات خویش مسئولیتهای مختلفی را باید بپذیرد و لذا هر روز با مشکلات جدیدی مواجه می گردد. اینجاست که باید راه صلاح خود و جامعه رابیابد و اهل تشخیص باشد. نماز به کمک او می آید و راه را به او نشان می دهد واین تحقق « اهدنا الصراط المستقیم» است.

توجه کنید فردی که با ایمان و باتقوا باشد کارش حساب شده و زندگی او براساس دین است. راه را پیدا کرده ودچار مشکلاتی که دیگران دارند نمی شود. زندگی او آرام وراحت است ولی کسی که اهل تقوا نیست و از ایمان بالائی برخوردار نیست مثل کرم ابریشم دورخود می تندو از زندگی پیله درست می کند و یک مرتبه قفس می شود، پس ما باید مثل کرم ابریشم نباشیم..

8: نماز سبب نورانیت قلب مومن است. نماز به منزله چراغ است. وقتی انسان نماز می خواند در مقابل نور قرار می گیرد. برهمین اساس است که گمشده ها درحال نماز پیدا می شوند. عزیزان توجه کنید اگر چراغ خاموش باشد انسان نمی تواند گمشده اش را پیدا کند. در مقابل نوراست که انسان گمشده را پیدا می کند.گمشده مومن خداست و نماز راهی به سوی نور است وخداوند نور بخش آسمان و زمین است. «الله نور السموات والارض»(سوره نور، آیه۳۵) پس نماز راه یاب است.

 سعی کنیم اگر تاکنون ازخدا غافل بوده ایم ازاین بعد هوشیار باشیم و در هر نماز ازاول تا آخربه او توجه داشته باشیم. 

(۱۳۷۱/۱۲/۱۱)