درس دویست و هشتاد و پنجم: درس های ماه مبارک رمضان

یک ماه رمضان بر ما گذشت.  یک ماه شب و روز سرسفره خوان پروردگار میهمان بودیم.  ازفیوضات و برکات این ماه همه بهرمند شدیم. این یک سفره عام است که همه بندگان را دعوت کرده. ماه رمضان تمام شد ولی بنده چقدر توانستم توشه ای برای خودم بردارم و تا چه اندازه توانستم با نسیم های بهاری و با باران رحمت الهی این ماه خود و قلب خود را زنده کنم.

 عزیزان! این قلبهای ما به منزله آن سرزمینهائی است که در این یک ماه در معرض بارش رحمت و هدایت الهی قرار گرفته، هرکس به اندازه ظرفیت خودش استفاده کرده، ببین چقدر عوض شدی؟ به چه حالی درآمدی؟ نسبت به آینده چه تصمیم گرفتی و چه تجدید نظر کردی؟

 اگر ماه رمضان مرا به این حالت درآورد و روز آخر ماه غیر ازاین باشم که در اول ماه بودم، بدانم که ظرفیت زیادی داشتم. اگر همان بودم وای به حال من یعنی این سیاهی قلب عوض نشده باشد و از مکتب قرآن درس جدیدی نگرفته باشیم و به ایمان و عقیده ما چیزی اضافه نشده باشد که ما را ثابت قدم کند.

  پناه می برم به خدا، پروردگارا اجر و پاداش این یک ماه همه را رضایت و نزدیکی ما به امام زمان(عج) قرار بده. امروز مارا مشمول رضای حضرت در زندگی و پس از مرگ قرار بده .حضرت را از ما راضی وخشنود بفرما...

(۱۳۶۸/۲/۱۶)