درس صد و سی و سوم: درسهائی از زیارت عاشورا - قسمت بیست و پنجم

"السلام علیک و علی الارواح التی حَلَّت بِفِنائِک..."

سلام برتو (ای حسین عزیز) و برآن ارواحی که باکمال میل و رغبت و اشتیاق در راه خدا کنارمولا و امام و مقتدای خود با امامشان بالا رفتند. بنابر قراین مراد ازارواح، اصحاب باوفای امام حسین (علیه السلام) می باشند؛ چه از اقربا و خویشاوندان و چه از اصحاب دیگر آن حضرت، ومراد ازفنا جایگاه قرب آن حضرت می باشد.

 بدون شک اصحاب باوفای ایشان از نظر درجه و مقام به ایشان نزدیکترند، چنانچه دراخبار است که علی (علیه السلام) فرمودند؛ «الا انا و شیعتنا فی الدرجه العلیا من الجنه؛  آگاه باشید ما و شیعیانمان در درجه بالای بهشت هستیم.»(مستدرک الوسائل ج۱۰ باب۴۲ص۲۹۶)

امام حسین(ع) که در شب عاشورا به اصحاب خود فرمودند: «من اصحابی شایسته تر و بهتر از یاران خود نمی شناسم» از یاران خود دفاع فرمودند. پس فرق است میان  شعار دادن و عمل کردن. اینها با آزادی کامل راه خود را انتخاب کردند و تا سرحد جان ایستادند. آزاد مردانی که خود را از تمام تعلّقات دنیوی آزاد کردند و روح بلند خود را فدای امام خویش نمودند.

(۱۳۸۰/۱/۱۱)