درس صد و سی و چهارم: درسهائی از زیارت عاشورا- قسمت بیست و ششم

یااباعبدالله لقد عظمت الرزیه و جلت و عظمت المصیبه بک علینا..

ای حسین(ع) عزیز مصیبت تو بسیاربزرگ است؛ نه تنها برما بلکه بر ملکوتیان و اهل آسمان و بر اهل اسلام این مصیبت بزرگ است. 

چرا اینقدر در زیارت عاشورا اشاره به عظمت و بزرگی مصیبت جانسوز کربلا شده؟ علت عظمت این مصیبت چیست؟ از بعد دیگری قابل بیان است. 

شخصی خدمت امام صادق(ع) آمدو سوال کرد: این اعظم المصائبی که در زیارت می خوانیم چیست؟ آیا تنها به خاطر ابعاد وسیع فاجعه کربلاست که این بر هیچ کسی پوشیده نیست، همه می دانند و اگربه خاطر شهادت حضرت است که همه ائمه(ع) به شهادت رسیدند.

حضرت فرمودند: "اصحاب کسا" پنج نفر بودند؛ یکی از آنها امام حسین(ع) بودند. مردم متکی به اصحاب کسا بودند. به وسیله این بزرگواران تسکین و آرامش پیدا می کردند و با مبدا وحی ارتباط داشتند، حلال و حرامشان را می شناختند. هریک به شهادت رسیدند تا به امام حسین(ع) رسید، مردم مثل اینکه پیامبر(ص) رامی دیدند.

 راوی می گوید: مگر علی بن الحسین(ع) امام نبودند؟ فرمودند امام بودند ولی پیامبر(ص) را ندیده بودند و از زبان پیامبر(ص) سخنی نشنیده بودند، این است که مردم به مصیبت عظمائی مبتلا شدند که ارتباطشان باوحی قطع شد. ( بحار۴۴، ص۲۶۹)

( ۱۳۸۰/۱/۱۳)